Dubai heeft zich de afgelopen jaren sterk ontwikkeld. Het heeft zich ontwikkeld van een vissersplaats en handelspost tot een van de grootste economische en culturele centra in de wereld. Dit heeft Dubai te danken aan de uitbreiding van de olie-industrie en de vrije handel, maar ook aan alle arbeidsmigranten en expats, die mede hierdoor naar Dubai zijn gekomen. De grootste groep migranten in Dubai wordt gevormd door de arbeidsmigranten. Van over de hele wereld komen bedrijven naar Dubai, om zich in deze olierijke staat te vestigen. Werknemers komen mee vanuit westerse bedrijven om bestuurlijke functies te bezetten. Deze migranten worden expats genoemd.

Veruit de grootste en belangrijkste minderheidsgroep in Dubai zijn de Indiërs, zij maken 42.5% van de totale bevolking uit. Dat zoveel Indiërs zich in Dubai hebben gevestigd heeft vooral te maken met het (koloniale) verleden. In het verleden heeft Dubai altijd al veel te maken gehad met India. Dit komt mede doordat Dubai onder protectoraat kwam te staan van Engeland en India in die tijd een Engelse kolonie was. In die tijd werd de Indiaanse roepie als munteenheid gebruikt en ook Indiaanse postzegels werden in Dubai gebruikt. Voor de rest heeft Dubai in het verleden lange tijd gediend als handelspost tussen het Midden-Oosten en India. Mede hierdoor werd Dubai gedomineerd door Indiaanse handelaren in de textiel en goud industrie. Toen de olie industrie begon op te komen in Dubai, wilde de Indiërs daar natuurlijk ook van mee profiteren. Dit bracht een grote stroom van Indiaanse migranten naar Dubai opgang. Het aantal is de afgelopen jaren alleen nog maar meer geworden.

Met de groei van het aantal Indiaanse migranten, heeft de regering verscheidene dingen gedaan om de Indiërs zich meer thuis te laten voelen in Dubai. Zo heeft de regering Indiaanse scholen opgericht en ook is er een Hindoe tempel en een sikh Gurudwara voor ze gebouwd. Bovendien is godsdienstvrijheid in de wetten opgenomen, zodat ze gewoon hun eigen geloof mogen belijden. In Dubai zijn ook vele Indiaanse restaurants te vinden en worden Bollywood producties in de theaters en bioscopen vertoond. Om in hun culturele behoeften te voorzien hebben de hogere klasse Indiërs er Indiaanse verenigingen opgericht.  

De arbeidsmigranten uit India zijn voor het grootste gedeelte werkzaam in de productie-, bouw- en transportindustrie. Maar ook zijn er veel Indiërs werkzaam in het ondernemerschap en de meer technische en professionele diensten. Zo hebben ook een aantal rijke Indiaanse ondernemers bedrijven in Dubai opgericht.

De verhouding contractarbeiders en expats is min of meer gelijk. Wel bestaat er een groot contrast tussen de groepen Indiërs onderling. Aan de ene kant zijn er de welvarende, goed opgeleiden Indiërs die eigen bedrijven hebben opgezet of bij andere bedrijven relatief hoge functies bekleden. Deze groep heet eigen verenigen, geniet van sociale voorzieningen en heeft goede huisvesting. Aan de andere kant is er de groep contractarbeiders die werkt in de bouw en transportsector. Dit werk is erg risicovol en arbeidsintensief. Door het, officieel afgeschafte, kastensysteem in India blijft dit contrast tussen de groepen Indiërs helaas nog intact. De welvarende groep kijkt erg neer op de andere groep en biedt geen hulp voor een betere levensstijl. De ene groep heeft het dus 'goed' in Dubai, en de andere groep leeft in extreem onmenselijke omstandigheden.

Niet alleen wordt er door de inheemse bevolking en de hoger opgeleiden op de contractarbeiders neergekeken maar ook door de regering van Dubai. Er word op ze neergekeken terwijl er voor de expats respect word getoond. Dit merk je uit het feit dat de overheid verscheidene dingen voor de expats doet, zoals het oprichten van scholen voor hun kinderen. Aan de andere kant doet de overheid alleen maar dingen in negatieve zin voor de contractarbeiders, zoals ze in erbarmelijke omstandigheden laten leven en ze zwaar werk laten verrichten tegen aanzienlijk lage lonen. En dan nog niet te spreken over de krakkemikkige bedjes, die ze krijgen toegewezen om in te slapen na een dag zware arbeid te hebben verricht. Verder worden de laag opgeleide Indiërs ook onrechtvaardig door de regering behandeld. Voordat de Indiërs naar Dubai komen om te werken wordt hen veel beloofd. Zoals een visum voor meerdere jaren, een voor India riant salaris en huisvesting. In de praktijk vallen deze beloftes echter vies tegen. Indiërs werken in Dubai onder onmenselijke omstandigheden en hebben nauwelijks rechten. Als ze aankomen in Dubai hebben ze vaak al een schuld door de reis en moeten ze een contract tekenen waarin ze overeenstemmen met een lager loon dan afgesproken. Ze hebben dan officieel wel de rechten, maar meestal komt daar erg weinig van terecht.

Als je de Indiërs vergelijkt met de rest van de inwoners van het land, dan is het vrij moeilijk om te spreken over ‘de rest’ van de inwoners, aangezien er zoveel verschillende culturen in Dubai te vinden zijn. Daarom hebben we ons hierbij toegespitst op de inheemse (Arabische) bevolking. De Indiërs verschillen in vele opzichten van de inheemse bevolking. Ten eerste spreken ze een andere taal, ze spreken Hindi of, onder de contractarbeiders gebrekkig, Engels. Ze belijden een ander geloof, de meeste Indiërs zijn Hindoe, terwijl de inheemse Arabieren moslim zijn. Ook hebben ze een hele andere cultuur met andere gebruiken en gewoonten. Ze eten andere dingen, ze luisteren naar andere muziek en hebben andere normen en waarden. Zo is Bollywood erg populair onder de Indiërs, terwijl de inheemse Arabieren meer waarde hechten aan Arabische muziek en dansstijlen.

De status van de Indiaanse expats en hoger opgeleiden is vrijwel positief, aangezien ze zorgen voor het draaiend houden van de economische sector in Dubai, echter ze richten er bedrijven op, die de economie van Dubai stimuleren. Dit word vrijwel door de hele wereld zo gezien. Wel zien de inheemse bevolking het als een bedreiging dat ze er hun eigen tempels, scholen, restaurants en gemeenten oprichten. Ze zijn bang dat ze Dubai als het ware gaan overnemen. Dit wordt door de inheemse bevolking natuurlijk als een bedreiging gezien.

Daarentegen word de status van de armere contractarbeiders anders gezien door de inheemse bevolking en regering dan door de rest van de wereld. Aan de ene kant is hun status negatief, maar dit is vooral gezien vanuit het perspectief van de inheemse inwoners. Hun argumenten hiervoor zijn dat de Indiërs de taal niet spreken, ze belijden niet hetzelfde geloof. Ook beweren ze dat de Indiërs mogen blij zijn dat ze hun de kans geven om arbeid te verrichten en geld te verdienen. ‘Zonder ons hadden er veel meer mensen zonder werk gezeten.’ In de ogen van de rest van de wereld en enkele inheemse inwoners is hun status positief, doordat de Indiërs tegen lage arbeidskosten bereid zijn om zwaar en risicovol arbeid te verrichten. Hierdoor is het voor Dubai mogelijk geweest om zich zo te ontwikkelen. Mede door deze contractarbeiders heeft Dubai zich dus zo ontwikkeld.

De Indiërs en de inheemse inwoners hebben het voor elkaar gekregen om in harmonie met elkaar te leven. Wel, word er vooral langs elkaar heen geleefd. Ze respecteren elkaar, maar maken verder geen contact als het niet noodzakelijk is. Beide partijen doen niet echt moeite om met elkaar in contact te komen. Beiden groepen zullen meer moeite moeten doen om interactie mogelijk te maken. Veel inheemse inwoners kijken op de op de arme contractarbeiders neer. wat ze zelf ook wel merken. Om meer interactie tussen de bevolkingsgroepen plaats te laten vinden, zullen vooral de locals meer moeite moeten doen, aangezien zij de dominante groep zijn en de Indiërs het vaak niet durven omdat ze bang zijn niet geaccepteerd te worden.